جاذبه‌های گردشگری رودبار

رودبار یکی از شهرهای شمالی ایران و مرکز شهرستان رودبار ، وسیع‌ترین و متنوع‌ترین شهرستانِ استان گیلان است. این شهر در مسیر اتوبان تهران-رشت و در ۲۶۸ کیلومتری تهران و ۶۰ کیلومتری رشت قرار دارد.
در تاتی رودباری از کلمهٔ روبار برای نامیدن این شهر استفاده می‌گردد. واژهٔ رودبار معانی متعددی دارد ، مانند: «جایی که در آن رودخانه بسیاری جاری باشد» یا «ساحل رود یا ی کنار رود». علت نام‌گذاری رودبار ، وجود چشمه‌ها و رودهای فراوان از جمله سفیدرود در این شهر است. سفیدرود که در تاتی رودباری به اِسپَرو معروف است ، از به هم پیوستن رودهای قزل‌اوزن و شاهرود تشکیل می‌گردد و از وسط شهر رودبار می‌گذرد. این شهر از دیرباز اولین کشت‌گاهِ زیتون در ایران و دارای یکی از بهترین انواع زیتون در دنیا است. به همین دلیل به آن رودبارِ زیتون نیز گفته می‌شود. در لغت‌نامهٔ دهخدا آمده‌است: «برای تمیز دادن آن از رودبار قزوین آن را رودبار زیتون می‌گویند».
علت اصلی رویش زیتونِ با کیفیت در این شهر ، آب و هوای مدیترانهای آن است. همچنین به دلیل مجاورت این شهر با کوهستان‌های رشته‌کوه البرز ، به آن لفظ رودبارِ کوهپایه نیز اطلاق می‌گردد. این شهر در مرز چند منطقهٔ آب و هوایی خشک و گرم ، گرم و مرطوب و نیز سرد قرار گرفته و از این نظر آب و هوایی منحصر به فرد دارد. در گونه‌بندی نیاز سالانهٔ انرژی شهرهای ایران ، نیاز غالب انرژی رودبارِ گیلان ، از نوع گرمایش-کم اعلام گردیده‌است.
رودبار بزرگ‌ترین شهر تات‌نشین استان گیلان است و مردمش به زبان تاتی رودباری سخن می‌گویند. در این شهر به جز تات‌ها گیلک‌ها نیز در این شهر زندگی می‌کنند.
همچنین تات کلمه ای ترکی است و ترک‌ها این کلمه را برای کسانی که ترک نیستند به کار می‌برند و درواقع تات به معنی غیرترک است که معادل واژه عجم در زبان عربی به شمار می‌رود. تاتی ممکن است در مناطق مختلف برای زبان های متفاوتی نامیده شود ، به طور مثال تات‌های آذربایجان شرقی به زبان تالشی ، تات‌های قفقاز به زبان پارسی و زبان تاتی رودبار ، الموت و طالقان ، بسیار شبیه به زبان‌های شمالی مانند گیلکی است و به گفته برخی محققان آن را می‌توان به عنوان گونه‌ای از زبان گیلکی نام برد.
در اکثر نقاط استان قزوین ، رودبار ، طارم ، بخش شاهرود خلخال ، قوچان ، ساوجبلاغ ، برخی نقاط استان مرکزی ، و برخی نقاط آذربایجان شرقی مردم زبان خود را تاتی می‌نامند و همچنین می‌توان در روستاهای دیگری نیز در کشور پاره‌ای از جمعیت آنان را مشاهده کرد ، که البته زبان تاتی در این نقاط یکسان نیست و ممکن است کاملاً متفاوت باشد.
در قفقاز گروهی از مردم را تات می‌خوانند که زبانشان پارسی است.زبان این تیره ایرانی «تاتی» است که همراه با فارسی دری و تاجیکی پاره‌ای از زبانهای ایرانی جنوب غربی و گویشی از فارسی بشمار می‌رود.