بالا رفتن از کوه اگر فصل بارندگی نباشد؛ تقریبا راحت است. در بالاترین نقطه کوه چاله ای به قطر کمتر از یک متر و به عمق حدود نیم متر وجود دارد که با گل پوشیده شده است. در فواصل زمانی حدود یک دقیقه ، مقداری گل با صدای خاصی شبیه به ترکیدن یک حباب ، از چاله خارج و به اطراف پراکنده می‌شود. احتمالا تمام این کوه در طول سالیان دراز بر اثر فعالیت این چشمه ایجاد شده باشد. در کنار این کوه ، دو کوه کم ارتفاع دیگر وجود دارد که به نظر می‌رسد زمانی آنها نیز گل افشان بوده اند.

گل‌فشان‌های ایران بیشتر در جلگه‌ ساحلی دریای عمان بخصوص بلوچستان جنوبی تمرکز دارند و بیشتر آنها در حال حاضر فعال هستند ، اما فعالیت آنها در فصول مختلف از سالی به سال دیگر تغییر پیدا می‌کند. این پدیده به طور عمده در فصول پرباران از جاذبه‌های نادر و دیدنی استان به شمار می‌رود. گل‌فشان‌ها در میان بومیان ساکن استان سیستان و بلوچستان و هرمزگان به صور مختلفی تلفظ می‌شود. مردم منطقه گواتر ، جلگه دشتیاری و شرق بلوچستان گل‌فشان را به لهجه محلی بوتن واهالی چابهار ، کهیر و زرآباد آن را گل پاشان و ناپک به معنای ناف زمین یا ناف دریا می‌نامند و در بین ساکنان شرق استان هرمزگان نیز به آب باد معروف است.
گل‌فشان از جمله پدیده‌های جالب توجه در منطقه ساحلی خزر و دریای عمان هستند. هر چند در نقاط دیگر دنیا نیز وجود دارد اما همبستگی این عارضه زمین شناسی با منابع نفت و گاز آن را به پدیده‌ای جذاب در این دو حوزه تبدیل کرده است. در کل تعداد گل‌فشان‌های زمین بیش از 800 عدد نیست که بیش از نیمی از آنها در اطراف این دو دریا قرار گرفته است به‌ ویژه تعدادی از آن در حوزه خزر در منطقه جمهوری آذربایجان واقع شده است.
کارشناسان زمین شناسی و گردشگری بر این باورند که در مورد گل‌فشان‌های شمال و جنوب کشور تاکنون مطالعات سیستماتیک و ارزنده‌ای انجام نشده است و از آنجایی که این پدیده از ارزش اقتصادی و گردشگری بسیار خوبی برخوردار است ،   پیشنهاد می‌کنند تا این طرح به عنوان یکی از جدی‌ترین طرح ها و برنامه‌های مطالعات زمین شناسی دریایی همگام با گشایش انستیتوی زمین شناسی دریایی در ایران مورد توجه قرار گیرد. داریوش هوشمند یکی از کارشناسان زمین شناسی استان سیستان و بلوچستان ایجاد زمینه‌های رفاهی و امکانات اقامتی را از مهمترین مسائل در شناساندن این پدیده می‌داند و یادآور می‌شود : هنوز بر روی جنبه گردشگری منطقه از دیدگاه زمین شناسی کار چندانی صورت نگرفته است و بدیهی است که استفاده کاربردی از منابع گل‌فشان به عنوان سرمایه ملی به نفع ملت و کشور خواهد بود.
هفت گل‌فشان در منطقه چابهار وجود دارد که بزرگترین آنها در جاده کهیر به تنگ واقع است. فرمانداری این شهر برای شناساندن هرچه بهتر این پدیده زیبا به مردم کشورمان و جذب دوست‌داران طبیعت و گردشگرانی که به این منطقه سفر می‌کنند ، به احداث جاده آسفالته ، توقفگاه دارای سایه‌بان با سرویس‌های بهداشتی ، همچنین مخازن آب آشامیدنی و فروشگاه برای ارائه مواد غذایی اقدام کرده است. منطقه آزاد چابهار نیز با برگزاری تورهای مختلف ، شناساندن گل‌فشان نادر این منطقه را در دستور کار خود قرار داده است.
نکته حائز اهمیت در خصوص گل‌فشان های منطقه بلوچستان این است که با وجود ویژگیهای منحصر به فرد و بکری که این پدیده خدادادی دارد و نسبت به بسیاری از نمونه‌ های مشابه خود در کشورهای آمریکای مرکزی دارای ویژگی‌های بهتری است متأسفانه بهره‌برداری لازم و بهینه از آن نشده است و انتظار می‌رود با توجه به مسئولان محلی و کشوری ، اتخاذ تدابیر و ایجاد تسهیلات لازم در این زمینه ، بتوان به نحوی شایسته این پدیده‌های جذاب را به عنوان جاذبه‌های بکر گردشگری منطقه بلوچستان به هموطنان و جهانیان معرفی کرد.
نحوه تشکیل گل فشانها بیشتر به منشا و نوع آنها بستگی دارد. اصولا دو نوع گل فشان در دنیا وجود دارد. یکی گل فشان های سرد که منشا تکتونیکی دارند و دیگری گل فشان های گرم که از عوارض بعدی آتش فشانها محسوب می‌شوند. به طور کلی می‌توان گفت که نحوه تشکیل گل فشان بیشتر با نوع و منشا فشاری که به آن وارد می‌شود تا گل از درون زمین خارج شود ،   مرتبط است. عده ای همیشه به دنبال پیدا کردن این پاسخ بوده‌اند که چه عاملی باعث می‌شود که آب و گل از اعماق به سطح زمین فوران کند. نظرات و عقاید گوناگونی تاکنون در این زمینه ارائه شده است که به شرح ذیل می‌باشند. برخی از دانشمندان معتقدند که گاهی اوقات لایه های ضخیم رس به قدری سریع رسوبگذاری می‌شوند که آب موجود در آنها فرصت خروج پیدا نمی‌کند و به همین علت حالت سیال پیدا نموده و بواسطه داشتن آب فراوان ، نیروهای تکتونیکی بعدا رسها را تحت فشار قرار داده و آنها را به همراه گاز به سمت بالا می‌آورند.  عده ای دیگر از پِژوهشگران معتقدند که فعالیت‌های زمین لرزه ای ، عامل اصلی خروج آب و گل است. تعدادی هم فشار مخازن نفت و گاز درون زمین را عامل اصلی فشار و بالا راندن آب و گل می‌دانند. در هر حال تمام محققان بر این اعتقادند که فشار عامل اصلی تشکیل هر نوع گل فشان اعم از گل فشان سرد یا گرم می‌باشد.
اهالی چابهار در مورد این پدیده چندین باور را مطرح می‌کنند و بر اساس اعتقادات خود نام‌هایی را نیز برای گل فشان به کار می‌برند. به نظر آنها گل فشان پدیده ای طبیعی است که با دریا در ارتباط بوده و به هنگام بالا آمدن آب دریا (مد) به ویژه در فصل تابستان ، فعالیت آن به حداکثر می‌رسد که از این رو به آن ناف زمین یا ناف دریا نیز می‌گویند. عده ای بر این باورند که فعالیت این پدیده به کشش و جاذبه اجرام سماوی به خصوص ماه وابسته است. بر این اساس معتقدند که فعالیت آن در ابتدای ماه و نیمه ماه قمری (ماه نو ، بدر)بیشتر می‌شود. هر چند این نظریه کمتر به حقیقت نزدیک است اما به طور کلی هم قابل رد نیست. گروهی نیز بر این عقیده‌اند که فعالیت این پدیده پس از بارندگی های شدید زیاد می‌شود ، لذا ممکن است ازآب ناشی از سیلاب‌ها فعال شود. اما باید گفت که از نظر علمی ، وجود گل فشان‌ها در هر منطقه اول نشانی بارز از فعالیت‌های تکتونیک بوده و ثانیا اغلب به لایه های سنگی دارای ذخایر نفت و یا دیگر انواع هیدرو کربور بستگی دارد. فشار گازهای حاصل از این لایه و ذخایر آنها موجب می‌شود که سنگ های رسی و مارنی کف و تحتانی ، که توسط آبهای زیر‌زمینی اشباع و نرم شده است و یا به صورت گل در آمده‌اند به خارج پرتاب شوند و ازاین طریق دهانه هایی گاهاً بسیار بزرگ شبیه به دهانه های آتشفشان (شبه کرا تر یا کرا ترگون) به‌وجود می‌آیند.
بیشترین درصد گاز تشکیل دهنده گل فشانها به گاز متان تعلق دارد که حدود 85-89 درصد می‌باشد. حدود ده درصد گاز دی اکسید کربن و درصد باقیمانده به گازهای نیتروزن و مونوکسید کربن تعلق دارد.
اصولا گل فشانها کاربرد زیادی دارند که از آن جمله می‌توان به استفاده از گل آنها در سفال سازی ، کوزه گری ، بهره برداری از گاز ، گردشگری ، گل درمانی و...اشاره کرد. بسیاری از مردم از گل های گل فشان برای موارد درمانی استفاده می‌کنند. استفاده از گل های گل فشان برای گل درمانی فقط مختص استان نبوده و در کشورهای دیگر از جمله آذربایجان نیز استفاده می‌شود.از گل ها برای درمان بیماری های پوستی ، درد کمر ، درد های مفاصل و... استفاده می‌شود. همچنین برای درمان تنگی عضلانی و انقباض عروق نیز موثرند.