جاذبه‌های توریستی شهر لاهیجان
لاهیجان (به گیلکی: لاجؤن) مرکز شهرستان لاهیجان ، بزرگترین شهر شرق استان گیلان و نود و پنجمین شهر پرجمعیت ایران است. این شهر در ناحیه کوهپایه‌ای قرار دارد و تپه‌ماهورهای آن را بوته‌های چای پوشانده‌است. این شهر در شرق سفید رود و در ارتفاع ۴ متری قرار دارد. این شهر در سال ۲۰۱۷ با ۲۲۰٬۰۰۰ نفر جمعیت دومین شهر پرجمعیت گیلان (پس از رشت) بوده و اکنون تخمین زده می‌شود نزدیک به ۲۲۰۰۰۰ نفر همراه با احتساب حومه جمعیت داشته باشد ، گرچه زمانی شهر اصلی و مرکز اداری (دارالملک) کل ایالت و پایتخت تاریخی بیه پیش بود.
لاهیجان به دلیل برخورداری از جاذبه‌های طبیعی از توریستی‌ترین مناطق شمالی ایران است.
شهرستان لاهیجان دارای جاهای دیدنی و آثار تاریخی زیادی است که از آن جمله می‌توان اماکن ذیل را نام برد:
طبیعی و تفریحی :
شیطان کوه ، بام سبز ، استخر لاهیجان ، تله کابین لاهیجان (فاز اول تله‌کابین لاهیجان که از فراز بام سبز آن آغاز شده ، در سال ۱۳۸۴ شمسی راه‌اندازی گردید) ، پارک بعثت (باغ ملی) ، پارک جنگلی میرصفا تالاب بین‌المللی امیرکلایه : این تالاب محافظت شده ، به وسعت بیش از هزار و دویست هکتار ، در ۳۶ کیلومتری شمال شرق لاهیجان و در کنار دریای خزر واقع شده‌است و زیست‌گاه انواع پرندگان ، خزندگان ، ماهیان و دوزیستان محسوب می‌شود. ، تالاب سوستان ، روستای سرچشمه و کوه عطاکوه در جاده شوسه‌ای که از پشت روستای سرچشمه به بالای کوه کشیده می‌شود در دامن جنگلی باصفا و باغات چای و نمای زیبا از روستاهای اطراف از جمله سطلسر ، سیاهرودبار ، کوره و کاه بیجار و روستاهای شهرستان لنگرود. از بالای کوه نیز دریای خزر را می‌توان دید. مردم روستاهای اطراف در روز سیزده بدر برای تفریح به دامن طبیعت زیبای این منطقه می‌آیند. در روزگاران کهن نیز یکی از مکانهای معروف منطقه به‌شمار می‌رفت و اسم تاریخی آن در دامنه‌های کوه<بازار ده> بود. یکی دیگر از جای تفریحی این کوه پر رمز و راز که در روستای ستار آباد واقع است غار ایست بنام<شوپر چال.> (شوپر نام محلی خفاش و چال نیز یعنی گودال) ، روستای ماهی موشه و آبشار دیدنی آن ، روستای بکر و جنگلی گردکوه (روستای کوهپایه‌ای جنگلی که دارای درختان کهنسال افرا و بلوط و توسکا می‌باشد) ، روستای بکر و زیبای چی‌چی‌نی کوتی (به معنای لانه گنجشک) که در کوهپایه‌های آن گونه‌های جانوری مختلف از جمله خرس قهوه‌ای ، شغال و روباه و کفتار و نوعی خوک خاکستری در این جنگل‌ها زندگی می‌کنند.
تاریخی :
در لاهیجان ۲۶ اثر تاریخی ثبت شده وجود دارد. چهار پادشاهان ، بقعه شیخ زاهد گیلانی ، حمام گلشن ، مسجد اکبریه ، بقعه متبرکه و باستانی آقا سید علی کیا (فرزند موسی کاظم) در روستای لیالمان ، بقعه میر شمس الدین ، بقعه امیر شهید ، خانه صادقی و پل خشتی از مهمترین این آثار هستند که مورد بازدید علاقه‌مندان قرار می‌گیرند.[۲۴] آثار تاریخی لاهیجان به دلیل بی‌توجهی مسئولین در حال تخریبند.[۲۵] در هفت محله سنتی لاهیجان (خمیرکلایه ، اردوبازار ، زمیدان که چهارپادشاه هم خوانده می‌شود ، گابنه ، شعربافان ، پردسر و کاروانسرا بر) بناهای ماندگاری به گذشته درخشان شهر ادای احترام می‌کنند. مقبره چهارپادشاه با درهای چوبی کنده کاری شده و نقاشی‌های دیواری اش که به پایان قرن چهاردهم بازمی‌گردد و آرامگاه سید خرم کیا و دیگر فرمانروایان خاندان است ، به همراه مسجد مجاورش نمونه‌ای شایان ذکر است. در سوی دیگر میدان ، مسجد جامع که دیوارش کتیبه‌ای کنده شده بر مرمر دارد فرمانی از شاه سلطان حسین صفوی در شوال ۱۱۰۶ را بر خود دارد که روسپی گری ، قماربازی ، مصرف مواد مخدر و جنگ حیوانات را ممنوع می‌کند. شعرباف محله در مجاورت مقبره آقا سید محمد یمنی ، که اصالتاً از یمن بود ، علاوه بر شش سنگ قبر حکاکی نشده که توسط شش نارون سیبری احاطه شده قرار دارد. برخی مؤمنین پنج شنبه‌ها و جمعه‌ها برای نماز و نیایش در آنجا جمع می‌شوند. در ارتفاعات لاهیجان مقبره کاشف السلطنه قرار دارد و یک موزه چای از تلاشهای او برای این که لاهیجان پایتخت صنعت چای ایران شود تجلیل می‌کند. این شهر مقر شرکت سهامی چای ایران است که در ۱۹۵۶ تأسیس شده‌است.[۳] بقعه شیخ زاهد گیلانی که مربوط به قرن هشتم هجری است و در جاده لاهیجان - لنگرود واقع شده نامعمول‌ترین بنا در گیلان و هرمی چهار سو است.
از جمله بناهای تاریخی دیگر لاهیجان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
نقاشی روی دیوار خارجی مسجد چهار پادشاه ، بقعه میر شمس‌الدین ، مسجد اکبریه ساخته شده در ۱۲۳۹ به فرمان فتحعلی شاه ، مسجد جامع لاهیجان ، پل تاریخی سیمرود بر روی رود لاهیجان در محله پردسر ساخته شده در ۸۹۲ ه.ق و بازسازی شده در ۱۲۷۱ به دست حاجی قربان لاهیجی ، بقعهٔ شیخ ابوالوجیه در روستای کهله بر در زاکله بر تابوت دان آن تاریخ ۹۴۸ ه.ق را دارد ، بقعه میر شمس الدین در اردوبازار که تابوت دان آن تاریخ ۱۰۱۷ ه.ق را دارد ، بقعه سید رضا داور کیا در بجاربنه که تابوت دان آن تاریخ ۱۰۱۸ ه.ق را دارد ، بقعه آقا سید علی بن موسی الکاظم در موتر محله نوبیجار به تاریخ ۱۲۲۴ ، بقعه آقا میر شهید در اردوبازار که باور بر این است که آقا سید احمد بن موسی الکاظم در آن مدفون است به تاریخ ۱۲۲۴ ، بقعه سید ناصرالدین بن موسی الکاظم در روستای گوکه به تاریخ ۱۲۳۵ ، بقعه آقا میر صادق در محله جیرسر به تاریخ ۱۲۴۲ ، بقعه آقا سید امیر کیا بن موسی الکاظم در روستای شیرجوپشت رودبنه به تاریخ ۱۲۴۲ ، بقعه آقا ابراهیم در محلهٔ گابنه روبروی مسجد اکبریه به تاریخ ۱۲۴۲ ، بقعه مراد دهنده در روستایی به همین نام ، بقعه سید ابوجعفر بن علی الرضا معروف به بقعهٔ فوشا در محلهٔ سادات بارگو سرا ، بقعه ملا میر شمس الدین در روستای لشیدان ، بقعه سید حسن بن موسی الکاظم در روستای لفمجان ، امامزاده آقا سید رضا کیا ، بازمانده علی النقی متعلق به قرن هشتم هجری ، امامزاده آقا سید حسین ، بازماندهٔ موسی الکاظم. واقع در روستای دموچال ، دارای بقعهٔ مستطیلی با چهار ایوان در چهار طرف و ستون‌های چوبی. نقاشی‌های درون و بیرون بقعه صحنه‌های مذهبی را به تصویر می‌کشند.
ایران ( به معنی سرزمین آریاییان ) کشوری در جنوب غربی آسیا و در منطقه خاورمیانه با ۱٬۶۴۸٬۱۹۵ کیلومتر مربع وسعت و بر پایه سرشماری سال ۱۳۹۵ دارای ۷۹٬۹۲۶٬۲۷۰ نفر جمعیت است.
ایران از شمال با جمهوری آذربایجان ، ارمنستان و ترکمنستان ، از شرق با افغانستان و پاکستان و از غرب با ترکیه و عراق همسایه است و همچنین از شمال به دریای خزر (کاسپین) و از جنوب به خلیج فارس و دریای عمان محدود می‌شود ، که دو منطقهٔ نخست از مناطق مهم استخراج نفت و گاز در جهان هستند. پایتخت ، بزرگترین شهر و مرکز فرهنگی ، اقتصادی ، سیاسی و اداری ایران ، تهران است.
ایران کشوری با چندگانگی فرهنگیست که از گروه‌های زبانی و نژادی بسیاری تشکیل شده‌است که به‌طور رسمی اکثریت شیعه هستند. بسیاری از ایرانیان به زبان‌های فارسی ، ترکی آذربایجانی ، کردی ، لری ، بلوچی ، گیلکی ، تالشی و عرب های ایران صحبت می‌کنند اما زبان رسمی در ایران زبان فارسی است. ایران به عنوان یک سرزمین و یک ملت ، پیشینه‌ای کهن دارد و یکی از تاریخی‌ترین کشورهای جهان به‌شمار می‌رود.